Σέβρες

(Sevres). Πόλη (30 000 κάτ.) της βόρειας Γαλλίας, στο νομό Ω - ντε - Σεν, γνωστή για τις πορσελάνες της. Η μεγαλύτερη από τις βιομηχανίες πορσελάνης της Γαλλίας δημιουργήθηκε από δύο πρώην εργάτες της Σαντιγύ, τους αδελφούς Ντυμπουά, οι οποίοι ίδρυσαν το 1738 στη Βενσέν ένα μικρό εργοστάσιο που λειτούργησε με εναλλασσόμενες φάσεις έως ότου, το 1753, κατόρθωσαν να πάρουν επιχορήγηση απ’ το βασιλιά Λουδοβίκο IE’, οπότε μετατράπηκε σε «Βασιλική βιομηχανία πορσελάνης» και μεταφέρθηκε το 1756 στις Σ. όπου, με την καθοδήγηση διευθυντών που είχαν μεγάλο γόητρο όπως ο γλύπτης Φαλκονέ, παρήγαγε εξαίρετα είδη, προπάντων αγαλματίδια υψηλής καλλιτεχνικής ποιότητας. Η προστασία της Μαντάμ ντε Πομπαντούρ ευνόησε αποφασιστικά τις μετέπειτα αναπτύξεις της βιομηχανίας και από τεχνική άποψη με την ανακάλυψη νέων χρωμάτων μεγάλης ωραιότητας (το ρόδινο Πομπαντούρ, το μπλε Μαζαρίνου κλπ.) και εξαιτίας της επεξεργασίας των μοντέλων των γλυπτών και των σερβίτσιων ρυθμού ροκοκό. Από το 1768 οι Σ. άρχισαν επίσης να παράγουν ειδικές πορσελάνες (σκληρής πάστας) και αυτό επίσης το γεγονός συντέλεσε στην καλυτέρευση της ποιότητας των προϊόντων. Επί Λουδοβίκου ΙΣΤ, η βιομηχανία στράφηκε προς το νεοκλασικό στιλ, που έγινε εμφανέστερο κατά τη ναπολεόντεια περίοδο, όταν διευθυντής της ήταν ο Μπρονιάρ. Όλο το 18o αι. και μεγάλο μέρος του 19ου, οι Σ. διατήρησαν εξέχουσα θέση στις άλλες ευρωπαϊκές βιομηχανίες. Το πολυτελές διακοσμητικό στιλ τους, ζωηρό και μαζί εκλεπτυσμένο, μιμήθηκαν και οι γερμανικές βιομηχανίες, καθώς και η βιομηχανία της Βιέννης και μερικές φορές και η ιταλική. Η βιομηχανία των Σ. είναι μέχρι σήμερα σημαντική και τα προϊόντα τους είναι περιζήτητα από τους συλλέκτες. Κομμάτια από σερβίτσιο της Αικατερίνης B’ της Ρωσίας με νεοκλασικά μοτίβα (Εθνικό Μουσείο Κεραμικής, Σέβρες). Φλυτζάνι και πιατάκι με μοτίβα της Γαλλικής Επανάστασης (Εθνικό Μουσείο Κεραμικής, Σέβρες).